Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest w Kościele Katolickim dniem wyjątkowym. Radujemy się z działania Bożego, który ze względu na przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa, uchronił Jego Matkę od skazy grzechu pierworodnego.
Wielka uroczystość wymaga godnej celebracji, dlatego wspólnota naszego seminarium uczciła ten dzień w sposób wyjątkowy. O godzinie 20.00, gdy ciemność spowiła już ziemię, mrok naszej kaplicy rozjaśniły płomienie dziesiątek świec, a powietrze zmącił słodki zapach kadzidła. Wszystkie oczy zwróciły się ku ikonie Bożej Rodzicielki, bowiem o tej godzinie rozpoczęliśmy nabożeństwo ku czci Matki Bożej, które było połączone z odśpiewaniem Akatystu.
Akatyst jest uroczystym śpiewem pochwalnym wywodzącym się z tradycji chrześcijańskiego Wschodu. Nazwa pochodzi od słowa greckiego oznaczającego dosłownie „nie – siedząc”. Tradycyjnie w trakcie tego nabożeństwa wszyscy uczestnicy stoją, zwróceni ku ikonie. Uważa się, że Akatyst jest najstarszym hymnem maryjnym, wykonanym 7 sierpnia 626 roku po Chrystusie, kiedy dzięki opiece Bogurodzicy, Konstantynopol został uratowany przed atakiem pogańskich Awarów. Wówczas skomponowany został śpiew rozpoczynający nabożeństwo – „O waleczna Hetmanko”.
Ten trudny śpiew został wykonany przez nasz chór seminaryjny pod batutą ks. Andrzeja Widaka. Natomiast na koniec nabożeństwa ks. Rektor Adam Kubiś wygłosił konferencję pt. „Maryja jako Nowa Ewa”. Nabożeństwo przyczyniło się nie tylko do umocnienia pobożności maryjnej, ale było też dla nas okazją do zapoznania się duchowością chrześcijaństwa wschodniego.
