W minioną sobotę, 11 maja br., miało miejsce piękne wydarzenie o podniosłym znaczeniu nie tylko dla naszej wspólnoty seminaryjnej, ale dla całego Kościoła rzeszowskiego oraz Kościoła powszechnego. Mianowicie pięciu alumnów z roku V – Andrzej Feret, Adam Guzik, Wiktor Kobak, Wojciech Ożóg i Dominik Sobczyk – przyjęło sakrament święceń w stopniu diakona.
Kandydaci do święceń przez okres pięciu lat rozeznawali wolę Bożą poprzez osobistą modlitwę, różnego rodzaju rekolekcje, dni skupienia, głos przełożonych Kościoła oraz rzetelną formację ludzką, intelektualną i pastoralną. Cały proces przygotowań do wykonania pierwszego kroku ku uczestnictwu w kapłaństwie służebnym Jezusa Chrystusa został potwierdzony złożeniem uroczystej przysięgi 10 maja br. w seminaryjnej kaplicy wobec całej wspólnoty Wyższego Seminarium Duchownego. Podczas przysięgi Andrzej, Adam, Wiktor, Wojciech i Dominik m. in. wyrazili jednoznacznie swoje przywiązanie do wiary w Boga, wyznawanej w Credo oraz nauczanej przez Papieża i Kolegium Biskupów. Ponadto zobowiązali się do okazywania czci i bezwzględnego posłuszeństwa biskupowi i jego następcom, codziennej modlitwy za Kościół i świat liturgią uświęcania czasu oraz celibatu ze względu na królestwo niebieskie.
Dzień później, 11 maja, w kościele parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela w Sokołowie Małopolskim podczas Mszy świętej o godzinie 10 biskup nakładając ręce na pięciu wyżej wymienianych alumnów i wypowiadając modlitwę konsekracyjną włączył ich do stanu duchownego diecezji rzeszowskiej. W tym bardzo ważnym momencie nowi diakoni nie byli sami, ponieważ towarzyszył im w modlitwie Kościół, reprezentowany przez biskupa, kapłanów, diakonów oraz rodziny i przyjaciół. Wobec całego Kościoła nowi diakoni wyrazili gotowość do służby na wzór Jezusa Chrystusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć. Ta posługa ma przyjmować różne oblicza, przede wszystkim głoszenie słowa Bożego, sprawowanie niektórych sakramentów i sakramentaliów, wykonywanie niektórych czynności podczas Mszy świętej, czyny miłosierdzia i miłość do ludzi wyrażoną w pierwszym rzędzie w pomocy modlitewnej.
Ze swojej strony cieszymy się z tego, że nasza wspólnota wzbogaciła się o nowych diakonów. Dziękujemy Panu Bogu za ten wielki i niezasłużony dar, jakim obdarza swoich wybranych i prosimy, by nieustannie wzrastali w łasce u Boga i ludzi.
